De tijd gaat zo snel voorbij, 12 jaar geleden lag er zo'n lief klein hummeltje in mijn armen en waren we o zo trots op onze knappe kleine meid.
Doortje was een baby die door het verplegend personeel de hele afdeling rond werd geshowd.
Dat zou je hier niet zeggen.
Klein blijven dat doet ze niet, kan ook niet anders met een moeder die 1.86 is en een vader van 1.92.
Dus Doortje is nu een beginnende puber (ik ben het nu al zat) met maatje S en schoenmaat 40 en
dan super slank.
Door de jaren heen hebben we al de nodige ups en downs met haar meegemaakt, veel gelachen en ook gehuild. Doortje is een slimme meid die veel begeleiding nodig heeft ze is namelijk behept met ADHD en PDD-NOS. Maar ja dat wisten we toen nog niet.
Voor ons, als ouders is het vaak een moeilijke opgave, maar we willen natuurlijk al het beste voor haar. En als je dan weer een lekkere knuffel of lief woord krijgt vergeet je weer snel waarom ze een uur van te voren met je aan het ruziën was.
(B) engeltje.
Waarom ik dit hier opschrijf weet ik eigenlijk niet maar dit is wel een van de redenen dat ik soms een tijd niets van me laat horen of niet snel reageer op berichtjes. Mijn hoofd zit altijd vol met nadenken, nadenken en nadenken.
Terug naar de verjaardag...............
Ze was dinsdag avond zo zenuwachtig dat ze tegelijk met ons naar bed is gegaan en natuurlijk gezellig bij ons heeft gelegen.
's Ochtends, in bed, heel veel cadeautjes gekregen.
Als ontbijt heeft ze kruimeltaart gegeten, haar lieveling 's gebak.
's Middags met vriendinnen thuis pannenkoeken eten en nog een paar mensen op bezoek.
s' Avonds lekker uit eten.
Dit had ik voor haar gemaakt.
Een memo bord.
Morgen is haar kinderfeestje, Hollands next topmodel en zondag het grote mensen feest.
Nog druk genoeg dus.